Zilver met een goud randje

4 december 2016 (geplaatst door: Koert Flapper)

Wederom met pen en papier maar nu ook met heel veel voetbalplaatjes in de jaszak vertrokken we op zaterdagochtend 3 december richting Quick. Het was fris en de dauw hing bij aankomst nog over het prachtige eerste veld. Daar ging het dan om 08:30 uur allemaal gebeuren. De jongens van Quick O8-1 speelden tegen Spakenburg om de (najaars) titel en verschillende mama's (!) hadden afgesproken voetbalplaatjes te ruilen. Dit werd onze dag!
De serieuze warming up van de boys van Spakenburg deed overigens wel menig knietje knikken. Dat zag er goed uit! Maar niets leek minder waar: Quick ging vanaf het eerste fluitsignaal vol in de aanval en al in de eerste minuut deed zich een grote kans voor. Jort, die een zeer goede wedstrijd speelde, schoot net voor het doel van de blauw-witte mannen langs. De spanning, ook langs de kant, was groot. Maar iedereen was vol vertrouwen, de jongens waren scherp, fanatiek, fel op de bal en vast besloten om Spakenburg zonder punten naar huis toe te sturen. In de zevende minuut van de wedstrijd werd al het harde werken beloond. Via de zijkant werd de bal voor het doel gebracht en daar stond Joost om de bal messcherp in te tikken: 1 - 0 voor Quick. Spakenburg kwam er in de eerste tien minuten - buiten een lage lange bal die voor het doel van keeper Skip langs ging - eigenlijk niet aan te pas. Jort kreeg nog een wereldkans maar wist deze niet te verzilveren. Zo rond minuut 18 was er in de wedstrijd een klein schrik momentje aan de andere kant van het veld. Skip waagde zijn leven door als keeper ver uit te komen naar een aanstormend blauw-wit mannetje. De bal ging naast het doel maar hij verloor door een botsing wel zijn voortand. Skip moest even - al bloedend - het veld verlaten en het keeper-shirt werd dapper overgenomen door Nick. Hoewel Teun nog met een mooie actie dicht bij een doelpunt kwam, leek de schrik toch een beetje in de benen te zitten. Spakenburg maakte dankbaar gebruik van dit moment van enige afwezigheid. Binnen twee minuten wist Spakenburg het doel twee keer te vinden.
Tijd voor coach Koen om iedereen in de rust weer bij de les te halen. Met een nieuwe opstelling en een nieuwe keeper (Teun) begonnen we vol goede moed aan de tweede helft. Maar ook de mannen uit Spakenburg hadden er zin in! Enigszins geinspireerd door de twee snelle doelpunten in de eerste helft en flink aangemoedigd (lees bulderen!) door de eigen coach wisten ze na een minuutje of tien toch Teun met een soort van lobje te verschalken. Twee doelpunten achter. "Kom op jongens, het kan nog makkelijk" hoorde ik een fanatieke moeder roepen. En het leek wel of de jongens in het veld dit hadden gehoord. Een rolletje net voor langs, een schot in het zijnet, een bal op de paal, de druk werd groter en groter. Niemand minder dan Nick prikte de bal vervolgens prachtig vanuit een corner binnen: 2 - 3. Zou het dan toch nog lukken ... in een alles of niets poging werd het nu helaas even niets. De scheids floot na iets meer dan 20 minuten af en Spakenburg mag zich dan ook (najaars) kampioen noemen. Quick O8-1 wordt tweede in de poule wat echt een zeer puike prestatie is.
Onder de bezielende leiding van Koen trainen de mannen elke week - ook bij minder gezellig weer - met heel veel plezier op sportpark Dorrestein. Het is fantastisch om te zien hoe de mannen groeien in balbehandeling, veldoverzicht, positiespel en allemaal hebben ze de 'drive' om fanatiek te spelen en te willen winnen. Daarnaast zijn ze stuk voor stuk in staat om hun meerdere te erkennen bij een verloren voetbalpartij. Spakenburg werd door alle Quick mannen gefeliciteerd en vierde zijn feestje op ons eerst veld. Klasse mannen! Van voetbal plaatjes ruilen kwam overigens niets terecht, de spanning was te groot en de wedstrijd te gaaf om naar te kijken. Wat mij betreft voor nu een mooie tweede (zilveren) plek met een goud randje. Op naar meer ...
Karin (moeder van Skip)

AFC Quick JO8-1 (2016-2017)