Ook kampioenswedstrijd wordt gewonnen
13 mei 2013 (geplaatst door: Gerard van der Werff)
In de presentatiegids van dit seizoen liet Sijtze Wobbes noteren dat promotie via de nacompetitie het doel was. Gedurende het seizoen begon hij, zonder het in eerste instantie uit te spreken, te geloven in een kampioenschap. Dat was enerzijds omdat de gedoodverfde kampioen Nieuw Utrecht niet ongenaakbaar bleek, maar bovenal omdat onze selectie zich zodanig ontwikkelde dat er vanaf november niet veel meer werd weggegeven. Ook de gedachte dat het elftal te weinig scorend vermogen heeft, bleek meer en meer een misverstand. Natuurlijk, we hebben geen spits die er 20 inschiet, maar wel een groot aantal spelers dat scoort. In het begin van het seizoen had het elftal met name in uitwedstrijden nog wel moeite het net van de tegenstander te vinden, waardoor de wedstrijden bij HDS en Baarn onnodig werden verloren. De verliespartij bij Baarn, bleek achteraf de laatste van het seizoen. De gedachte aan een eventueel “uitsyndroom” werd doorbroken door 2 achtereenvolgende winstpartijen bij Diemen en Wasmeer. Na de winst bij Wasmeer, vlak voor de feestdagen, werd alleen nog met 0-0 gelijkgespeeld tegen Legmeervogels en Kampong. Hierdoor werd een achterstand van een paar punten op Nieuw Utrecht, tijdens de winterstop, omgebogen in een voorsprong van 3 punten bij aanvang van de laatste competitiewedstrijd.In de dagen voorafgaand aan deze wedstrijd waren vele mensen binnen onze vereniging bezig met het organiseren van activiteiten rond en na de wedstrijd. Voor iedereen was het een uitgemaakte zaak dat het kampioenschap gevierd zou kunnen worden na de wedstrijd bij Saestum. Hoe ben je als selectie in staat om daarmee om te gaan? In Volendam stond de botter immers ook al klaar.
Toen de spelers om 14:00 uur in Zeist het veld betraden was dat onder luid gejuich van honderden Quickers die spandoeken hadden opgehangen en met rood-zwarte ballonnen, toeters en megafoons op de tribune zaten of langs de lijn stonden. Het moet een lekker gevoel zijn geweest voor de selectie om met zoveel steun aan de kampioenswedstrijd te beginnen. Dank aan Seastum, dat op verzoek thuis haar uit-tenue droeg, waardoor Quick in de eigen rood-zwarte kleuren kon spelen.
Zoals vaak bij kampioenswedstrijden, was het spel anders dan anders. Eigenlijk kon in de 1e helft geen enkele kans worden genoteerd voor onze rood-zwarten. Gelukkig gold dat ook voor de thuisclub, waardoor bij rust de stand op het scorebord onveranderd was. “Gooi die zak aardappelen van je rug!” riep Eric Vreekamp vanaf de tribune. Ongetwijfeld heeft Sijtze zoiets ook gezegd in de kleedkamer tijdens de rust, maar hoe kun je als team de knop omzetten?
In het begin van de 2e helft hielden vele Quickers de adem in toen uitblinker Wesley zich bij een corner leek te verstappen en op de grond bleef liggen. Gelukkig wist Jan Smeele Wesley zodanig te verzorgen dat de gele tijger door kon in het doel. Even daarvoor leek Jamal voor een voorsprong te zorgen, maar zijn goede schot kwam op de paal. Volgens het bericht op twitter was het in de 67e minuut dat Pim Kers met een machtig schot een vreugde explosie veroorzaakte rond het veld van Saestum. Even later verliet Pim onder luid applaus het veld en kwam Mick de laatste minuten als spits in de ploeg. De thuisclub kreeg in de laatste 20 minuten nog een aantal kansen, maar Wesley redde ook nu op schitterende wijze. Vlak voor tijd nog een kippenvelmoment. De trainer laat aanvoerder Mark Pot, die enkele weken geleden tijdens de uitwedstrijd bij KDO een serieuze knieblessure opliep, de laatste minuten van de wedstrijd in het veld meemaken.
Het wordt aftellen. Het scorebord staat al een hele tijd op 90 minuten, maar de leidsman weet nog van geen ophouden…….............., maar dan is er eindelijk het laatste fluitsignaal. Het feest kan losbarsten. AFC QUICK 1890 is KAMPIOEN!!!